DRIELUIK

Toen ik gisterenmiddag thuiskwam, na de twee oefenpotjes tegen JO14-1 en JO15-1, vroeg ik mezelf af of dit (weer) het voorlopige toekomstbeeld van de voetbalsport (amateursport) zal zijn.
Trainen en wedstrijden spelen op het eigen complex en in je eigen "veilige" bubbel zonder al teveel reisbewegingen en andere contacten.
Ik hoop van niet.

Het was waterkoud, nat en winderig. Ingrediënten die er, in combinatie met de aanblik van het nagenoeg lege complex, een troosteloze ambiance van maakte.
Geen ouders langs de lijn en dus geen geroezemoes, geen gejuich na een doelpunt of het prettige geluid van klappende handen.
Niets van dat alles maar wel twee goed gevulde dug-outs, een scheidsrechter  en twee grensrechters die ruim 90 minuten de kou moesten trotseren en een drietal teams dat ondanks de omstandigheden zin had om te voetballen.
We speelden een zogeheten drieluik waarin elke wedstrijd 35 minuten zou duren.

De openingspot ging tussen de JO14-1 van Justin Tombroek en de JO15-1 van Mark Van Aartsen en Duncan de Kovel.
Ik heb niet veel van die wedstrijd gezien omdat ik op het terras de wedstrijdbespreking aan het houden was, toen ik even opkeek zag ik wel dat de keeper van het jongste team in een minuut tijd, tot vier keer toe, de JO15-1 afhield van scoren.
De laatste redding was een katachtige reflex uit de linkerhoek.
Ik heb hem, toen ik het veld betrad en hij hem verliet, daar nog even voor gecomplimenteerd met een brede glimlach als gevolg.
We hebben wél verloren zei hij nog.
Maakt niets uit zei ik en dacht die reddingen zijn in ieder geval jouw winst van vandaag.

Onze wedstrijden, twee achter elkaar, eindigden in winst.
Qua uitslagen maar vooral qua spel, bij dat laatste ligt altijd de focus.

Uitslagen:
JO17-1 vs JO15-1: 4-0
1-0 Yassir E.
2-0: Vito
3-0: Nadir
4-0: Justin

JO17-1 vs JO14-1: 3-0
1-0: Oubaida
2-0: Dez
3-0: Oubaida