AFGESCHREVEN TWEEDE ELFTAL STUNT

En pakt het periodekampioenschap
Volgens de altijd kritische supporters van RCSV Zestienhoven was het een verloren seizoen. Met nog acht wedstrijden te spelen, stond het tweede elftal op een schier onoverbrugbare achterstand ten opzichte van de veilige plekken. Meermaals had de technische commissie hoofdschuddend langs de lijn gestaan. Het spel was niet om aan te zien en teamspirit was ver te zoeken. Kortom; alles wees op een roemloos einde in de reserve derde klasse. 

Geen gek gevolg van een slechte zomerse transfer window. Sloopkogel Aleksej Potapov koos vanwege financiële redenen voor een lucratief avontuur in de Russische hoofdstad Moskou. Collega verdediger Randall Hornberger koos ook voor een buitenlands avontuur. Deze massa-emigratie bleek dit jaar lastig op te vangen voor de overgebleven spelers. Het verlies van deze twee rotsen in de branding liet zich enorm voelen; maar liefst 77 tegentreffers waren het gevolg. 

De laatste plaats was dan ook niet geheel onterecht. Leider/trainer/manager/grensrechter Dirk Bergman heeft zich meermaals verbaasd over het gebrek aan inzet en betrokkenheid. Met name het feit dat het surplus aan talent binnen zijn selectie zo vaak achterwege bleef tijdens wedstrijden irriteerde hem mateloos. Dat de trainingsopkomst ook wekelijks tegenviel droeg ook zeker niet bij aan een verbetering van het spel. 

Toch was daar in de 15^e wedstrijd van het seizoen opeens die wonderbaarlijke ommekeer. Er werd zowaar weer eens gewonnen van ’s Gravenzande met dank aan de immer onnavolgbare en afwezige Gijs Woldring (eigenlijk zijn enige bijdrage dit seizoen).  Tot groot geluk van het hele team keerde daarna het grootste talent van allemaal, Mark Laeven (de tovenaar van Taba), weer terug in de gelederen. 

Onder zijn bezielende aanvoering en ook door een enorme opleving van Steffen van Oers (hij begon nu zowel op als naast het veld te scoren) en Romano Pepermans (eindelijk weer een schim van de ooit onbetwiste aanvalsleider van het eerste elftal)  werden achtereenvolgens Maense (spectaculaire 5-4 overwinning door winnende goal in laatste seconde), Hermes DVS (spectaculaire 5-4 overwinning na 5-0 voorsprong), CION (uitstekende bijdrage van Jerry Scheerman) en Excelsior Maassluis (winnende wereldgoal van enfant terrible Mark Ackermans) aan de zegekar gebonden. Men was veilig en voor het eerst in tijden werd er weer naar boven gekeken. Een periodetitel lonkte. 

Na mindere resultaten tegen MVV’27 (complete off-day) en Kethel Spaland (ongekend gelijkspel na 45 minuten met 10 man) leek die kans verkeken. Toch was daar op de laatste speeldag nog een kans, maar dan moest er tegen de verwachting in gewonnen worden van kampioen Nieuwenhoorn. Dat leek op voorhand een schier onmogelijke opgave. 

Op een warm veld 5 trad Zestienhoven dus zeer gemotiveerd aan. Het elftal met speler van het jaar Rodney Wiskie in de gelederen, hij werd maar liefst 11 keer verkozen tot man of the match, begon fanatiek. Door het ontbreken van Mark Laeven en bepalende speler Teun Dings leek Nieuwenhoorn een maatje te groot, het doel van leenkeeper Jeffrey van Vliet werd talloze keren onder vuur genomen. Met het nodige kunst- en vliegwerk hield hij zijn doel schoon. Met behulp van pechvogel Joeri Pepermans en de ijzersterke gelegenheidsrechtsback Manouk Tchrktchian kwam Zestienhoven beter in de wedstrijd.

Het was Steffen van Oers die zichzelf op de zo herkenbare wijze richting goal lanceerde en de bal over de keeper frommelde: 1-0.  Zestienhoven kreeg zelfs kansen op meer, maar was slordig in de afronding en kreeg een seconde voor rust het deksel op de neus: 1-1. 

Tijdens de theepauze bleek dat de periodetitel voor het grijpen lag, want concurrent Zwaluwen had verloren. Met hernieuwd elan kwam Zestienhoven in het tweede bedrijf uit de startblokken gevlogen. Eerst was daar de irritantste man van het veld die een goede wedstrijd beloonde met een doelpunt. Jeffrey Verbaan knikte een corner van schoffelaar Bram Ernst binnen: 2-1.  Een mooie opsteker voor de man met wat darmproblemen, waar de rest van het elftal het ook vaak zwaar mee heeft in de kleedkamer. 

Niet veel later was daar de veel scorende Steffen van Oers die een spectaculaire combinatie met Romano Pepermans door het hart van de Hellevoetse defensie binnen knalde: 3-1. Ongekende luxe voor Zestienhoven daar men eerder door criticasters al dood en begraven leek. De geblesseerde Melvin Coenraad en zoonlief Diego keken enigszins verrast tevreden toe.

Omdat Zestienhoven het altijd spannend wil maken voor het publiek vloog er nog een bal van Nieuwenhoorn in: 3-2. Dankzij de routine van invallers Frank Oerlemans, hij kwam nog dicht bij een goal na een weergaloze slow-motion solo, en Jerry Scheerman (hij wordt geheel verwacht vader) werd het eigenlijk niet spannend meer. Zestienhoven won zo tegen alle logica in de periodetitel en mag zich opmaken voor wedstrijd(en) om promotie.